15 Mayıs 2010 Cumartesi

This is your Patient speaking - I

Hayatımda kendimi hiç bu kadar zihinsel olarak harcanmış hissetmemiştim. Ofiste geçirdiğim ilk gecenin sabahında yine insana uyandım resmen. Cumartesi günü ofise gelip 6'ya kadar çalışan onlarca insana mı acıyayım, uyanınca kendini bu hengamenin içinde bulup, gün boyu duş almaktan aciz kalan kendime mi bilemedim. Ne kadar zamandır bu kadar çok insana maruz kalmışlığım yoktu, insandan kanser oldum. Hindistan'da geçen beşinci gün sanki içi cıva dolu camdan bi taç oldu da kafama kondu, saat yedi sekize varırken konuşma yeteneğimi kaybediyorum sandım, düşünmeyi zaten bi süredir yitirdim sanırım. Yemekten sonra milletten ayrılıp ofise attım kendimi, uykuya çok ihtiyacım var. Klimanın sesine katlanmakla sıcağa katlanmak arasında gidip geliyorum.

Hiç yorum yok:

Defteri kurcala!